Po każdej lekcji staram się ją  poddać refleksji. Co wyszło? Dlaczego, coś, co było zaplanowane nie wyszło, lub się nie zmieściło?

Wystartowaliśmy! Jesteśmy na wysokości przelotowej i mogą Państwo odpiąć pasy bezpieczeństwa. Do następnego lądowania zostało jeszcze kilka tygodni.

Czy pamiętacie Państwo, że w poniedziałek zaczynamy kolejny rozdział tego roku szkolnego?

?10 lutego? .. są takie zbitki słów, które poruszają jakieś rejony pamięci, nie chcą przestać i męczą. W moim fachu historycznym daty dzienne nie są czymś niezwykłym, ale to nie to.

Rozmawiałem wczoraj z koleżanką Alejandrą o tym, że ostatnio mało słońca na naszym polskim niebie. Dziś rano zaświeciło…

Dziś będzie krótko. Spraw jest dużo, ale, jak mówił klasyk, ?kruca bomba, mało casu?. Właśnie sobie pomyślałem, że zaczynam się nieco obawiać, w jaki sposób koleżanka Karolina zilustruje to co piszę w mediach społecznościowych*. Może więc napiszę teraz kilka dziwnych słów i wprowadzę w tak zwaną postawę osłupienia: żyrafa, mewa, szalik, mądrość, cegła.

Jestem w Warszawie i w tym tygodni miałem swoje pierwsze lekcje. Mam to szczęście, że lekcje dodają mi energii. Rzadko (choć są takie) zdarzają się przypadki, że klasa jest zbiorowym wampirem energetycznym.

Bywa, że przypisujemy liczbom moc magiczną. Siódemkę tratując jako szczęśliwą, a trzynastkę – zwłaszcza połączoną z piątkiem – uznając za pechową.

Pamiętam taką scenę. Będąc pacholęciem, idę od mojej babci do domu i ciężko pracuję umysłowo, ile będę miał, kiedy nadejdzie 2000 rok. I pamiętam, że coś mi równanie nie chce wyjść, ale jedno jest pewne…

Zostaliśmy ekipą nauczycielską wczoraj po naszym spotkaniu i wspólnie orzekliśmy, że bardzo nam Państwo dopisali. Było nas dużo, z każdej klasy była mocną reprezentacją. Naprawdę cieszymy się, że mogliśmy się zobaczyć i pogadać na żywo bez elektronicznych komunikatorów

Spotykamy się 21 grudnia o 16.00 na..

Jestem tym rodzajem człowieka, który lubi, jak jest ciemno, zimno i najlepiej jak jest grudzień albo listopad lub luty. Wiem, dzięki mojemu przebadanemu DNA, że mam sporo śladów skanDyNAwskich, więc może to dlatego. Mam więc wszystkie warunki do tego, żeby usiąść z kawą i napisać to, co poniżej (piszę te słowa  6.26 rano)

Uczę nie pierwszy rok. Zawsze (naprawdę? co roku) łapię się na tym samym gdzieś pod koniec listopada. Wydaje mi się bowiem, że zaczynamy dopiero rok szkolny, że lekcje, które prowadzę, mają charakter wprowadzający, a ?zaraz zacznie się prawdziwe uczenie?. W tym tygodniu uświadomiłem sobie to ponownie. Akurat VI klasa na dzwonkach i fletach grała za drzwiami, w swojej klasie kolędę, a u mnie powstała właśnie myśl: to już półmetek.

Zaraz będą święta. W przypominaniu o tym specjalizuje się klasa II LO, która już zaczęła ze swoich głośników prezentować piosenki typu ?Jingle Bells?. Za miesiąc będziemy Państwa zapraszać na nasze spotkanie, tak zapowiadam, żebyście Państwo wiedzieli, co się święci.

Wtem! Zwyczajny list (tylko, że w poniedziałek)

Dziś postanowiłem napisać krócej. Zacznę od tradycyjnych podziękowań wszystkim, którym chce się odesłać mi pozdrowienie czy życzenia dobrego tygodnia. Zawsze mnie to wzmacnia.

Przejdę też od razu do rzeczy, bo mam kilka ważnych wiadomości

Nie ma mnie dziś w szkole z powodu lekkich problemów ze zdrowiem, które jednak wykluczają moje zaangażowanie w dzisiejsze zajęcia. W ogóle to dziękuję Państwu za możliwość pisania tych listów, bo dzięki temu mogę się zatrzymać i spojrzeć wstecz na to, co udało nam się od ostatniego tygodnia zrobić. I jeszcze jedno: zauważyłem, że wśród adresatów tego listu pojawili się OUs. Cudownie!!!

Dziś tytuł listu zainspirował do ozdobienia treści grafiką, będącą nawiązaniem do drzeworytu Wielka fala w Kanagawie.
…patrzymy na grzbiet wysokiej fali, która za chwilę się przełamie i opadnie… Woda, ten niespokojny żywioł, otacza grupę wspólnie pracujących wioślarzy. Ci, niezrażeni, silni, połączeni wspólnym wysiłkiem, mkną w stronę brzegu…
Fala niesie łodzie wypełnione rzeczami… o których słów kilka było w liście…

Tydzień obfitował w różne wydarzenia i emocje. Osobiście bardzo się cieszę, że już jest piątek, by mieć szansę spojrzeć na wszystko z dystansu.