Patronka

Trudno było przejść koło Tosi obojętnie. Najczęściej wyglądało to tak: kiedy otworzyło się drzwi szkoły Tosia była jedną z pierwszych osób, która witała wchodzącą osobę gromkim ?Dzień dobry? lub częściej po prostu ?Cześć?. Czasami Tosia przypominała sobie, że nie wypada mówić do niektórych ?cześć? i wtedy przykrywała dlonią usta i mówiła ?Jezus Maria? dzień dobry?. Tylko, że kto tego nie słyszał i nie widział na żywo to tego nie poczuje. To było niepowtarzalnie i zmuszało do szczerego uśmiechu nawet najtrwalszych amatorów smutku.

Tosia Kozłowska, oprócz tego że była uczennicą, została dobrym duchem szkoły. Lubiła pomagać, rozmawiać, wiedzieć ?co słychać?, być wszędzie. Swoimi dużymi oczami, w dość dużych oprawkach patrzyła na każdego zaufaniem, ciekawością i chęcią nawiązania kontaktu. Rozmawiała również z rodzicami innych uczennic i uczniów. Tłumaczyła nam, że najważniejsze by się nie martwić i że wszystko ?będzie dobrze?. Kiedyś w trakcie jednego z zebrań społeczności szkolnej, podczas którego padło z ust ówczesnego dyrektora kilka mocnych słów, Tosia, po chwili ciszy, powiedziała ?Tylko spokojnie, nie denerwuj się tak? No bo Tosia jak kogoś lubiła mówiła ?na ty? i trudno ją było przekonać, że tak nie wypada.
Tosia nie miała łatwo. Chorowała, między innymi miała kłopoty z sercem. Czasami znikała ze szkoły na dłużej, leczyła się w szpitalu, musiała więcej czasu spędzić w domu. Kiedy wracała wszystko wracało na stare tory. Znowu ?zaczyna rządzić?.

W styczniu 2018 Tosia kolejny raz poszła do szpitala. Tym razem miała tam zostać dłużej. Przeszła bardzo trudną operację serca. Po informacji, że się skończyła czekaliśmy na wybudzenie i powrót. W szkole powstał film, który miała zobaczyć, kiedy otworzy oczy. Tosia już go nie zobaczyła. Odeszła kilka dni później.